Sevgilim!..

Bugün 14 Şubat sevgililer günü...

Aşık’ların...

Sevenlerin...

Ve bu uğurda ölümü göze alanların günü...

Bu güzel günde sana geçmişe dönüp tüm aşıklar uğruna idam edilmeyi göze alan La Valantine’den bahsetmeyeceğim...

Günümüze döneceğim...

Ne yazık ki günümüzde her geçen gün sevgililerin yüzü asılıp, mutlulukları yok edilmeye çalışılıyor...

Okuyan...

Gelecekteki mutluluklarının temelini düşleyen gençleri ayırmayı, adeta bir görev edinmiş gözüküyorlar...

Sevenlere sevgiyi çok görüyorlar...

Muktedir güç insanı bozar misali, memleket’ in üzerine öyle kara bir sis perdesi çöküyor ki, başlar ayak, ayaklar baş oluyor...

Yüzde 50 yle halkın başa getirdiği muhteremler, millete gülerek küfredenleri baş tacı edip, sahip çıkıyorlar...

Bazen, Tanrı ile konuşabilmeyi çok isterdim...

Konuşsaydım sorardım:

‘’ Allah’ım, bu parayı neden yarattın? sana inancı olduğunu söyleyenlerin bunun için neler yaptığını görüyorsun...‘’

İşçi...

Memur…

Öğretmen…

Polis...

Emekli... İtibarsızlaştırılıp, yok-yoksul bırakılırken, işi gücü olmayan bir Bakan’ın oğlu telefonda babasına, ‘’ Evde ne kadar para olduğunu biliyorsun, üç beş kuruş, sadece 1 TRİLYON ‘’ !!!

Bir Trilyona üç beş kuruş diyen bir bakan oğlunun artık ne kadar parası olduğunu tahmin edersiniz!..

İşte...

Bu çığlıklar...

Bu toz duman...

O kesilen ağaçlar...

O doldurulan deniz...

O dikilen binalar...

O ağlayan yaşlılar...

O üzülen gençler...

O yuvaları yıkılan kuşlar...

Ve...

O elinde para olan...

Karanlık ile aydınlığın savaşı bu...

Karanlık bazen uzun sürse de, her karanlığın sonu aydınlıktır...

Kuşlar sabah şarkılarını karanlıktan kurtulduklarında söylerler...

Onların vatanı ağaçlar...

O vatan gittiği zaman, kanatları gözyaşı damlası şeklinde açılıp, lanetlileri boğar...

Ya çiçekler?..

Işığı bekler menekşe...

Güneşe döner yüzünü ayçiçeği...

Büzülüp yumulur papatya gün batımında...

Geceleri boynunu büker lale...

Okaliptüs kokusu serinlikte keskinleşir...

Yasemin ve lavanta kokusuna deniz ve yosun kokusu karışır...

Şimdi bu güzelliklerin hiçbiri yok...

Güneş ışığının gözlerde parladığı o halk ışığı, vicdansızları sonunda mahkum eder...

Ringde dayak yiyen bir boksör gibi vakit geçirip toparlanmaya çalışıyorlar...

Ama nafile...

Sevgilim...

Bugün sana aşkımızdan fazla bahsedemedim...

Olsun...

Her gecenin bir sabahı...

Her karanlığın bir aydınlığı var...

Tıpkı senin hayalken gerçek olman gibi...

Ülkemizin üzerindeki o karanlık sis perdesinin sevgililer sayesinde kalkacağına inanıyor, o inançlı ve ölümsüz aşk için sana kırmızı gonca bir gül gönderiyorum...

Bir de öpücük...

En ateşlisinden...