Gazze'de yaşanan soykırım 8 aydan uzun zamandır tüm dünyanın gözlerinin önünde devam ediyor. Ne Birleşmiş Milletler ne de başka bir uluslararası kurum bu insafsız saldırıları durduruyo. Gazze'deki insanlar bir cendere içinde ölümü bekliyor. Elbette sanatçılar da bu büyük katliama sessiz kalmıyor. Yönetmen Utku Yasavul da bu isimlerden biri...

Gazze'deki çocuklara ithaf edilen HADIA filmiyle bugünlerde uluslararası festivallerden ödüllerle dönüyor. Biz de yönetmenle Whatsapp üzerinden temasa geçtik, kendisi de bizi kırmadı ve sorularımızı yanıtladı:

- Utku bey merhaba, bize HADIA'nın nasıl çekildiğini, bu fikri nasıl bulduğunuzu anlatabilir misiniz?

- Size de merhaba; Benim gibi 80'lerin başında doğan ve tek kanalla büyüyen kuşak için Filistin meselesi 1. intifada ile başlar. TRT'nin çok yakından takip ettiği 1. İntifada'daki çocukların tanklara karşı taşla savaşması çocukluğumun en dramatik anları arasındadır diyebilirim rahatlıkla. Mehmet Ali Birand'ın haberleri ve programlarıyla FKÖ'nün ve Arafat'ın hayranı olduk biz. Batı Şeria ve Gazze Şeridi için o yaşlarda üzülümeye başladık. Sonra 2. İntifada yaşandı, Arafat vefat etti, konjonktür değişti ve ilgim azaldı, doğruya doğru. Taa ki işte Ekim Olayları ve akabinde yaşanan büyük katliama kadar. Yaşananları takip ederken, oradaki kardeşlerime bir hediye gönderecek olsam ne gönderirdim diye düşündüm ve aklıma taş hediye etme fikri geldi.

- Taş çok etkili bir simge olmuş sanki...

- Eyvallah. Taş, aslında dediğiniz gibi bir simge. Filistin'in isyanını simgeliyor. Siyonizme karşı direnen halkın haklı yumruğu gibi 80'lerden bugüne uzanan bir simge benim için, doğrudur. Ünlü oryantalist Edward Said'in en son fotoğraflarından biri olan o meşhur taş atma fotoğrafı da beni çok etkilemiştir, bu filmi yaparken.

- Biraz da Hadia'nın çekim sürecinden bahsetsek?...

- Elbette. Ben gerilla bir sinema anlayaşına iman ediyorum. Hızlı ve pratik çekimler, sette çözülen sorunlar, senaryoyu bir rehber gibi kullanma, olabildiğince tek take'lerle ilerlemek gibi daha pratik bir sinemayı seviyorum. Bu film için de senaryoyu yazdıktan iki gün sonra setteydik. Amatör bir çocuk oyuncu olan Muzaffer Emin Keleş ile çalıştım. Kendisi düşündüğümün çok ötesinde anladı filmi. Çocuk gerçekten üzülüyordu yani. Bir pazar sabahı şehir uyanmadan 2 saatte çektik. 2 günde montajladık. Toplam 5 günde filmi bitirmiştik. Tam bir gerilla film oldu kısacası

- Bu kadar kısa zamanda o zaman bu kadar ödül kazanmak ciddi bir başarı diyebiliriz.

Hmmm. Bilemedim. Doğru zamanda yapılmış doğru film desek belki daha iyi olur. Meta Modern çağın ve bu çağa ait anlatının böyle bir sıkıntısı var. İnsanlar tarafı oldukları temalar ve konularda üretilmiş işlere daha subjektif bir perspektiften bakıyor. Filistinli bir çocuk bugün Dünydaki en ajitatif konulardan biri. Ben filmi tasarlarken ajitatif olmamasına çok çalıştım. Daha sarkastik bir bakış açısı koymak istedim ama işte Meta Modernizm çağında izleyeciler kaçınılmaz olarak HADIA'ya karşı yakın hissediyor kendini. Ha film iyi değil mi, bence fena değil ama ödüllerin kadar çok olması biraz konjonktürel.

- Beklediğimden çok daha dürüst bir yanıt oldu. Teşekkür ederim. Son olarak meraklılıları filmi nereden izleyebilir?

Youtube'dan elbette Linkini de vereyim.

https://youtu.be/SVqabM6ebz0?si=G_0IIrvDOfK9xKXO

- Eklemek istediğiniz başka bir şey var mı Utku bey?

Unicef'in çocukların yaşama hakkında dair Çocuk Hakları Beyannamesinde söyledikleri çok açıktır. Ve ismi lazım olmayan devlet de bu belgeyi imzalamıştır. Ben ve benim gibi insanlar sadece altına imza attıkları bu beyannameye uymalarını bekliyoruz. Hepsi bu. Çocuklar çocuktur ve şeker de yiyebilimeliler.