Gerçekler ortada.

1. Türkiye’nin engelli nüfusu Alevi ve Kürt nüfustan fazla. İstatistiklere göre engelli birey sayısı 8.5 milyon ve yakın ailesiyle birlikte engelli-nüfusumuz 25 -30 milyon dolayında.
Peki bu seçimde engelli-nüfus neden ön sayfalara, ekranlar ve bilboardlara çıkmadı?
Aksine büyük çaba sarfetti engelli-nüfus öznel kimliğini ve onurunu korumak için. Adeta savaştı kendini ve sıkıntılarını reklam etmemek için. Politikacıya seçim malzemesi olmamak için. Kimse çıkıp da “engelli-nüfusu meclise taşıyacağım, engelli haklarını savunacağım” diye dolaşamadı ortada.
Neden? Engelli kişiler, aileleri, “ayrılıkçı ve bölücü” değil de ondan. Basın, medya ve reklamcı açısından da iş yapmazdı zaten bu ilkeli ve olgun duruş. İşte bu nedenle engelli-nüfus, kendi üstünden ayrılıkçılık ticareti yapılmasına izin vermedi. Yanlarına yaklaşıp çanak dahi tutamadı kimse.
Söyleyin şimdi bu “onurlu” nüfus çıkıp da “ben de ayrı bayrak isterim” diye tutturur mu? Tabi ki hayır.

2. Alevi nüfus da 5-6 milyon civarında. Onlar da aynı şekilde büyük çaba sarfetti seçimde inançlarını, ibadetlerini ve ilkelerini billboard malzemesi yaptırmamak için. İlkeli duruşları “ben de bayrak isterim” anarşisine engel.

3. Kürt nüfus da 7-8 milyon dolayında. Birkaç sivri isim dışında çoğu sessiz ama tedirgin. Yıllardır huzur içinde yaşarken aleyhte gelişmelerden rahatsız metanetlerini koruyorlar. Seslerini meclise taşıma iddiasıyla üstlerinden oy ticareti yapmaya hevesli bağımsızlara da adeta ateş püskürüyorlar.
Bu nedenle Kürt sloganlı bağımsızlar büyük hayal kırıklığına uğrayacaklar şehirlerde. Tatlıses reytinglerindeki artış bunun delili. Kimse malzeme olmak ve kullanılmak istemiyor. Basın ve medyanın satış kaygısıyla Kürtlerin hassasiyetine abartılı yaklaşması da hepsini tedirgin ediyor.

4. Son olarak da PKKdaşlar var. Bunların sayısı belirsiz. PKK antetiyle seçime giren adayların alacağı oylar bize ne kadar olduklarını gösterecek.
Bunun ötesinde PKK bir terör örgütü ve onbin bile nüfusu yok. Başındakiler, içindekiler, çevresindekilerin hepsi cani. İkiz Kuleleri silahsız, savunmasız binlerce masuma mezar eden canilerden, çoluk çocuk demeden milyonlarca Yahudi’yi ölüme gönderen canilerden hiç bir farkları yok.

Ancak garabet işte burada:
Bir yanda ailesiyle 25-30 milyon sessiz ve onurlu engelli-nüfus, 5-6 milyon sessiz ve ilkeli Alevi nüfus ve 7-8 milyon da sessiz ama tedirgin bekleyiş içindeki, ülke birliğine yürekten inanan ve uzlaşma yanlısı Kürt nüfus. Toplamı nerdeyse ülkenin yarısı. Bazen bu seçim onların da seçimi değil mi diye düşünmeden edemiyorum. O kadar olgun bir havada yaklaşıyorlar ki seçime. Sanırsınız eski Yunan’dan bu yana demokrasi ile yönetilmişler.

Diğer yanda da sayıları belirsiz ama bir kaç yüzbin dolayında “ayrılıkçı PKKdaş” ve bir de onbini bile bulmayan PKK.
Yanyana koyunca anlıyorum, neden “dolu başak diklenmez” dediklerini.
Artık gerçekleri görmeli ve boyutları çarpıtmamalıyız.
Türk, Kürt, Alevi, engelli hep aynı kökten insan. Her şeyden önde, fert ve kültür olarak bir arada onurlu yaşam hakkına sahip bir toplum.

Bu vatan topraklarında yüzlerce yıl, farklı kültür ve inançlarla ama dost olarak omuz omuza, içiçe yaşamış, gözyaşı dökmüş, kan dökmüş, kız alıp vermiş, düğün dernek yapmışlar.

Ülkedaş, yuttaş, vatandaş hepsi. Aynı vatanı, aynı yurdu, aynı ülkeyi paylaşıyoruz bir arada. Ezgilerim ezgileri, mutfağım mutfakları, çalgılarım çalgıları. Aynı sevdalar çalar kapımızı. Aynı yağmurlar sular toprağımızı. Aynı rüzgarlar savurur ekinimizi. Aynı takımlar çoşturur içimizi. Aynı hastane odasında doğarız, aynı toprağa gireriz. Dürtülerimiz aynı, düsturlarımız aynı. Yüz değil, beşyüz değil, bin yıldır kaynaştık içiçe, ayrışmaz biçimde, et kemik demeden.

Nasıl düşeriz ayrı?

Kim sebep?

Irk bir renkse, dil bir müzikse, bayrak bir hülyaysa, bizde var dünyanın en büyük destanı, Anadolu!

EMRULLAH CEMİL TARHAN'IN SİTESİ:

http://ezete.wordpress.com