Bizim çocukluğumuzdaki 10 Kasımlar yok. O zaman daha duygu yoğunluklu geçiyordu. Şimdi gevşedik mi, bizi soğuttular mı bilmiyorum. Ben işim gereği de çocuklarda bunu görüyorum. Atatürk’le ilgili ödev, proje oluyor. Ama çocuklar istedikleri materyalleri tam olarak bulamadıkları zaman yılgınlık gösteriyorlar. Burada eğitmenlerin de suçu var. Çocuğa sadece kurulu düzen gereği anlatmasınlar. Atatürk 1881’de doğdu, 1938’de öldü olmasın. Birazda çocuğun ruhuna hitap edecek şekilde olmalı. Atatürk çocuklara kişiliğiyle, yaptığı işlerle, verdiği hizmetlerle, geleceğe yönelik düşünceleriyle anlatılmalı. Bugünün 10 Kasım olduğunu hiç hissetmedim mesela. Bir etkinlik duymadım. Bir tek Mecidiyeköy Meydanı’nda siren çaldı onu duydum ama onun haricinde bugünle ilgili bir şey hissetmedim. Çocukluğumuzda 10 Kasım’da babamızı kaybetmişiz gibi yoğunluk hissederdik, en yakınımızı kaybetmişiz gibi üzülürdük. Ama bunlar bitmiş artık. Söyleyeceklerim bu kadar.